พายุโซนร้อนกำลังแรงโซนามู

• วันที่ 30 ธันวาคม (2555) กลุ่มเมฆพายุฝนฟ้าคะนองได้ก่อตัวอยู่เหนือไมโครนีเซีย
• วันที่ 1 มกราคม ต่อมาระบบได้ทวีกำลังแรงขึ้นในเวลา 00 UTC สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) จึงได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[11]
• วันที่ 3 มกราคม สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนและใช้ชื่อ "เอาริง (Auring)" ขณะที่มันกำลังเคลื่อนผ่านประเทศฟิลิปปินส์[12] ต่อมาศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่น (JTWC) ได้ออกประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน[13] และต่อมาก็ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน และใช้ชื่อ 01W ในช่วงกลางคืน JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของดีเปรสชันเขตร้อนเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "โซนามู" ต่อมา JTWC [14][15]
• วันที่ 4 มกราคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นพายุโซนร้อนพร้อมรหัสเรียกขาน 01W[16]
• วันที่ 6 มกราคม JMA ได้ปรับลดระดับความรุนแรงของโซนามูลงเป็นพายุโซนร้อน[17] กรมอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) ได้ออกคำเตือนของพายุโซนามูฉบับที่ 10 โดยระบุว่าพายุจะเคลื่อนตัวไปใกล้ชายฝั่งประเทศมาเลเซียและอ่อนกำลังลง โดยอาจมีผลกระทบกับภาคใต้ฝั่งอ่าวไทย ตั้งแต่จังหวัดนครศรีธรรมราชลงไป โดยพายุทำให้มีฝนตกหนักบางแห่ง[18]
• วันที่ 7 มกราคม TMD เวลา 16.00 น. (ตามเวลาท้องถิ่น) ได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุโซนร้อนโซนามู ฉบับที่ 14 ว่าพายุจะทำให้มีฝนตกมากเพิ่มขึ้นและมีฝนตกหนักบางแห่งตั้งแต่จังหวัดสงขลาลงตั้งแต่วันที่ 7-9 มกราคม[19]
• วันที่ 8 มกราคม เวลา 04.00 น. (ตามเวลาท้องถิ่น) TMD ได้ประกาศเกี่ยวกับโซนามูฉบับที่ 16 ว่า โซนามูอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันแล้ว และกำลังจะสลายตัว โดย TMD คาดการณ์ว่าดีเปรสชันจะทำให้มีฝนตกกระจายในพื้นที่เป็นแห่ง ๆ ตั้งแต่จังหวัดสงขลาลงไป[20]

พายุทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อยหนึ่งคนในฟิลิปปินส์[21] โซนามู ยังเป็นพายุที่ก่อตัวเร็วที่สุดของปีในภูมิภาคมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ นับตั้งแต่ไต้ฝุ่นอลิซ ในปี พ.ศ. 2522[22]

พายุโซนร้อนชานชาน

• วันที่ 18 กุมภาพันธ์ JMA และ PAGASA เริ่มติดตามพายุดีเปรสชันที่ปรากฏขึ้นในมอนิเตอร์ พบว่าการพัฒนาอยู่ในระยะ 750 กิโลเมตร (470 ไมล์) ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองเจเนรอล ซัลโตสในภาคใต้ของมินดาเนา[23][24]
• วันที่ 19 กุมภาพันธ์ JTWC ประการทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนและใช้รหัสเรียกขานว่า 02W[25]
• วันที่ 21 กุมภาพันธ์ JTWC ใช้ประกาศเตือนภัยฉบับสุดท้าย เนื่องจากลมเฉือนกำลังแรง[26]
• วันที่ 22 กุมภาพันธ์ JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ ชานชาน แต่ NRL ได้ประกาศลดความรุนแรงของระบบเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำ[27][28]
• วันที่ 23 กุมภาพันธ์ JMA ประกาศลดระดับความรุนแรงของชานชานเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[29]

ผลกระทบจากพายุลูกนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิตในประเทศฟิลิปปินส์ 4 ราย[30]

พายุโซนร้อนยางิ

• วันที่ 6 มิถุนายน ดีเปรสชันเขตร้อน 03W ก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันออกของฟิลิปปินส์
• วันที่ 8 มิถุนายน สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีกำลังดีเปรสชันเขตร้อนขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อ ยางิ
• วันที่ 12 มิถุนายน JMA ประกาศลดระดับความรุนแรงของพายุโซนร้อนยางิ ลงเป็นดีเปรสชันเขตร้อน

พายุโซนร้อนหลี่ผี

• วันที่ 16 มิถุนายน สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศเพิ่มระดับความรุนแรงของหย่อมความกดอากาศต่ำบริเวณทางทิศตะวันออกของซามาร์ด้านตะวันออก, ฟิลิปปินส์ เป็นดีเปรสชันเขตร้อน[31] ส่วนสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้จำแนกระดับความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน และใช้ชื่อว่า "เอมอง (Emong)"[32]

ผลกระทบจากพายุ

• วันที่ 15 มิถุนายน เกิดฝนตกหนักจากตัวนำคลื่นความร้อน (precursor tropical wave) ส่วน PAGASA ได้ประกาศใช้การเตือนภัยน้ำท่วมฉับพลันในส่วนของพื้นที่มินดาเนา[33] ในคืนนั้น มีการรายงานฝนตกหนักในเมืองดาเวา เมื่อเป็นเช่นนั้น ทีมรับมือจึงเตรียมตัวที่จะได้รับการแจ้งเตือนสำหรับน้ำท่วมที่อาจจะเกิดขึ้นและอาจมีการอพยพ[34] อันเป็นผลมาจากปริมาณน้ำฝนจำนวนมากในนครมะนิลา

ระบบของพายุนี้ทำให้เกิดฝนตกในพื้นที่บางส่วนของฟิลิปปินส์รวมทั้งภาคใต้ของเกาะลูซอย และวิซายา และภาคเหนือของมินดาเนา

พายุโซนร้อนเบบินคา

• วันที่ 19 มิถุนายน มีการพัฒนาตัวของหย่อมความกดอากาศในทะเลจีนใต้ การพัฒนาค่อยๆ จัดระบบและกลายเป็นดีเปรสชันเขตร้อน และต่อมาเวลา 1800 UTC (เวลา 0100 น. ตามเวลาประเทศไทย(วันที่ 20)) สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ก็ได้ประกาศว่าระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนแล้ว[35] หกชั่วโมงถัดมา สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้ติดตามระบบและใช้ชื่อ "ฟาเบียน (Fabian)"[36]
• วันที่ 20 มิถุนายน แม้ว่าระบบของพายุจะถูกขัดขวางโดยลมเฉือนที่เกิดจากแนวสันใกล้เคียง แต่ก็ไม่ทำให้พายุอ่อนกำลังลงไป ทั้งยังช่วยให้ระบบมีการจัดระเบียบภายในได้ตลอดทั้งวัน[37]
• วันที่ 21 มิถุนายน ที่เวลา 0000 UTC (เวลา 0700 น. ตามเวลาในประเทศไทย) JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของพายุเป็นพายุโซนร้อน และให้ชื่อว่า "เบบินคา"[38]
• วันที่ 22 มิถุนายน อย่างไรก็ตาม เบบินคา ไม่สามารถที่จะทวีกำลังขึ้นได้อีกเพราะ พายุโซนร้อนเบบินคาขึ้นถล่มแผ่นดินเกาะไห่หนาน[39]
• วันที่ 23 มิถุนายน เวลา 11.00 น. กรมอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) ได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุโซนร้อนเบบินคา ฉบับที่ 10 โดยกรมอุตุฯคาดว่าพายุจะขึ้นฝั่งประเทศจีนตอนใต้และประเทศเวียดนามตอนบนในคืนวันนี้ และจะอ่อนกำลังลง โดยพายุจะทำให้ภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยมีฝนตกหนักถึงหนักมากในระยะ 2-3 วัน[40]

ผลกระทบที่เกิดจากพายุ

นี้เป็นผลกระทบที่มีผลส่วนหนึ่งจากพายุเบบินคา, สนามบินนานาชาติซานยาฟีนิคซ์ ประกาศยกเลิกหรือเลื่อนเที่ยวบินกว่า 147 เที่ยงทั้งขาเข้าและขาออก ทำให้มีผู้โดยสารกว่า 8000 คนตกค้างอยู่ แม้แต่บริการขนส่งในรูปแบบอื่นๆบนเกาะไห่หนานก็กำลังเตรียมการกับพายุโซนร้อนที่กำลังเข้ามา[41] วันที่ 21 มิถุนายน ในอ่าวตังเกี๋ย มีชาวประมงบนเรือประมงขาดการติดต่อกับแผ่นดินใหญ่จำนวนสี่คน[42] พวกเขาถูกค้นพบในวันรุ่งขึ้นภายหลัง[43]

พายุโซนร้อนกำลังแรงรุมเบีย

• วันที่ 26 มิถุนายน เวลา 1200 UTC ศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่น (JTWC) ได้ใช้รหัสเรียกขานระบบว่า 99W หย่อมความกดอากาศกำลังแรง
• วันที่ 27 มิถุนายน สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) และ สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้ประกาศให้ระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน และ PAGASA ได้ให้ชื่อระบบว่า โกรีโย (Gorio)[44][45] ต่อมาในเวลา 1200 UTC ในวันเดียวกัน JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของดีเปรสชันเขตร้อนเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อว่า รุมเบีย[46] อีกหกชั่วโมงต่อมา PAGASA ได้ประกาศทวีความรุนแรงด้วย[47] ลมเฉือนได้ขัดขวางการทวีกำลังแรงขึ้นของ รุมเบีย และพายุโซนร้อนยังคงจัดระเบียบตัวเองไม่ได้จนใกล้ถึงแผ่นดินทางซามาร์ตะวันออก[48][49]
• วันที่ 28 มิถุนายน ในเวลานั้นรุมเบียมีความรุนแรงลมสูงสุด 40 ไมล์ (65 กม./ชม.) และมีความกดอากาศใกล้ศูนย์กลาง 1000 มิลลิบาร์ (เอกโตปาสกาล; 29.53 นิ้วปรอท)[50]
• วันที่ 30 มิถุนายน กรมอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) ได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุโซนร้อนรุมเบีย เวลา 07.00 น. โดยกรมอุตุนิยมวิทยาคาดว่าพายุนี้ยังไม่มีผลกระทบกับประเทศไทยในระยะนี้[51]
• วันที่ 1 กรกฎาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของรุมเบียเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง ในขณะที่ JTWC ได้ประกาศทวีกำลังแรงรุมเบียเป็นไต้ฝุ่นระดับ 1 ส่วน TMD ได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุรุมเบีย ฉบับที่ 7 ลงวันที่ 1 กรกฎาคม ว่า พายุรุมเบียจะไม่มีผลกระทบต่อประเทศไทย[52]
• วันที่ 2 กรกฎาคม JMA ได้ประกาศลดความรุนแรงของรุมเบียลงเป็นพายุโซนร้อน ในขณะที่ JTWC ก็ได้ประกาศลดความรุนแรงของรุมเบียลงเป็นพายุโซนร้อนเช่นกัน ส่วน TMD ได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุ ฉบับที่ 11 ระบุว่า พายุโซนร้อนรุมเบีย อยู่บริเวณมณฑลกวางสี และกำลังจะอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันต่อไป[53]

พายุไต้ฝุ่นซูลิก

• 5 กรกฎาคม แกนความกดอากาศต่ำเย็นถูกพบอยู่บริเวณใกล้กับหมู่เกาะมาเรียนา และต่อมาได้พัฒนาเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำ
• 6 กรกฎาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงหย่อมความกดอากาศนั้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน
• 8 กรกฎาคม ศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่น (JTWC) ได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ต่อมา JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของพายุเป็นพายุโซนร้อน และให้ชื่อว่า "ซูลิก" และต่อมาอีกไม่กี่ชั่วโมง JTWC ก็ได้ประกาศทวีความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนเช่นกัน ต่อมา JMA ก็ได้มีการประกาศทวีความรุนแรงของพายุเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงอีกครั้ง
• 9 กรกฎาคม JMA และ JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงพายุโซนร้อนกำลังแรงซูลิกเป็นไต้ฝุ่น

พายุโซนร้อนซีมารอน

• วันที่ 15 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำกำลังแรงก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันออกของฟิลิปปินส์ หลังจากนั้น PAGASA ประกาศใช้ชื่อ อีซัง (Isang) กับระบบ[54]
• วันที่ 16 กรกฎาคม ช่วงเช้าระบบได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนในชื่อซิมารอน และก่อให้เกิดพายุฝนฟ้าคะนองขึ้น
• วันที่ 19 กรกฎาคม เศษที่เหลือของพายุเคลื่อนตัวอยู่ทางทิศตะวันออกของไต้หวัน
• วันที่ 20 กรกฎาคม ระบบทั้งหมดสลายตัวไปในที่สุด[55]

ผลกระทบจากพายุทำให้มีฝนตกกระหน่ำทางตอนใต้ของจังหวัดฝูเจี้ยน และก่อให้เกิดน้ำท่วมขึ้น เนื่องจากพื้นที่ดังกล่าวได้รับผลกระทบจากพายุไต้ฝุ่นซูลิกไปเพียงประมาณหนึ่งสัปดาห์ ทำให้มีน้ำฝนสะสมสูงสุดในหนึ่งวันที่ 505.3 มิลลิเมตร (19.89 นิ้ว) ซึ่งเป็นตัวเลขที่ถูกบันทึกที่หมู่บ้านเหมย (Mei Village) ซึ่งมีน้ำฝนสะสมในหนึ่งชั่วโมงสูงสุด 132.3 มิลลิเมตร (5.21 นิ้ว)[56] ทำให้มีบ้านเรือนประชาชนและถนนหลายสายถูกตัดขาด.[57]บางพื้นที่เป็นพื้นที่ที่ไม่เคยเกิดอุทกภัยเลยในระยะ 500 ปี มีประชากรกว่า 20,280,000 คนได้ระผลกระทบจากพายุ และ 8,920,000 คนถูกอพยพออกจากพื้นที่ มีรายงานว่ามีคนอย่างน้องหนึ่งคนถูกคร่าชีวิตไป[58]

พายุโซนร้อนกำลังแรงเชบี

• วันที่ 26 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำได้ถูกพบที่บริเวณ 600 กิโลเมตร ทางตะวันออกของเจอเนอรัล ซานโตส ซิตี้ และได้อยู่กับที่ตามแนวลมพัดสอบในเขตร้อน (intertropical convergence zone) ทำให้มีผลกระทบกับเกาะมินดาเนา สามวันถัดมา หย่อมความกดอากาศต่ำได้เคลื่อนข้ามฟิลิปปินส์เข้าสู่ทะเลฟิลิปปินส์ตะวันตก
• วันที่ 30 กรกฎาคม ระบบได้อยู่ในบริเวณทางตะวันตกของบาตันกาส หลังจากที่มีสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสม สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) จึงได้ประกาศเพิ่มระดับความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน และให้ชื่อว่า โฮลีนา (Jolina)[59][60] กรมอุตุนิยมวิทยาไทย (TMD) ได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุดีเปรสชันเขตร้อน โดยระบุว่าพายุจะทวีขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และมีแนวโน้มเคลื่อนตัวสู่อ่าวตังเกี๋ย ไปขึ้นฝั่งบริเวณประเทศเวียดนามตอนบน และยังไม่มีผลกระทบต่อประเทศไทยในระยะนี้[61]
• วันที่ 31 กรกฎาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงเป็น พายุโซนร้อน และให้ชื่อ เชบี[62][63][64], TMD ได้ออกประกาศเกี่ยวกับพายุเชบี ฉบับที่ 2 เมื่อเวลา 16.00 น. (เวลาท้องถิ่น) โดยระบุว่า หลังจากพายุขึ้นฝั่งและอ่อนกำลังลงแล้วจะปกคลุมประเทศลาว และประเทศไทยตอนบน ในวันที่ 2-5 สิงหาคม จะทำให้มีฝนตกหนักถึงหนักมากในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ บริเวณจังหวัดเลย หนองคาย บึงกาฬ อุดรธานี หนองบัวลำภู สกลนคร นครพนม และมุกดาหาร ส่วนภาคเหนือ บริเวณจังหวัดเชียงราย พะเยา น่าน แพร่ อุตรดิตถ์ และเพชรบูรณ์[65]

ในเมืองโกตาบาโต ซิตี้ มีฝนตกต่อเนื่องตลอดสามวัน เนื่องจากหย่อมความกดอากาศต่ำ ทำให้มี 25 จาก 37 หมู่บ้านในมินดาเนาประสบภาวะอุทกภัย โดยภาวะอุทกภัยทำให้รัฐบาลท้องถิ่นประกาศระงับการเรียนการสอนของโรงเรียนทั้งรัฐบาลและเอกชน ฝนที่ตกหนักยังทำให้เกิดอุทกภัยในพื้นที่ลุ่มลิกัวซัน (Liguasan) รวมทั้ง 14 เมืองในพื้นที่ลุ่มต่ำในมากุอินดาเนา และเจ็ดเมืองในโกตาบาโตเหนือ[66]

พายุโซนร้อนมังคุด

• วันที่ 5 สิงหาคม JMA และ PAGASA ได้รายงานพบพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้น ใกล้กับระยะ 145 กิโลเมตร (90 ไมล์) ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเปอร์โต ปรินเซซา ในปาลาวัน ด้วยชื่อเรียกขานว่า "กีโก"[67][68][69]
• วันที่ 6 สิงหาคม จากการติดตามของ JMA พบว่าพายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน โดย JMA ให้ชื่อว่า "มังคุด" ก่อนที่ JTWC จะได้เริ่มออกคำแนะนำและประกาศและใช้รหัสเรียกขานเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน 10W[67][70][71]
• วันที่ 7-8 สิงหาคม ระบบของพายุได้เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือเยื้องเหนือ ก่อนจะขึ้นพัดเข้าถล่มแผ่นดินเวียดนามตอนเหนือ จากนั้นได้อ่อนกำลังลงอย่างต่อเนื่องและเข้าสู่ประเทศลาว

ฝนจากพายุที่ตกตลอดทั้งคืนวันพุธจนถึงวันพฤหัสบดี ถูกบันทึกไว้สูงสุดที่ 80 มิลลิเมตร (3.1 นิ้ว) บนถนนในนครหลวง ก่อให้เกิดความลำบากในการสัญจรแก่คนจำนวนมากในการเดินทางไปทำงาน ในขณะเดียวกัน ปริมาณน้ำฝนได้ทวีขึ้นไปถึงประมาณ 300 มิลลิเมตร (12 นิ้ว) ในตอนกลางของเมืองทัญฮวาและทางตอนเหนือของเมืองไฮฟอง และมีความเร็วลมประมาณ 62-88 กม./ชม. (40-55 ไมล์/ชม.)[72][73]

พายุไต้ฝุ่นอูตอร์

• วันที่ 8 สิงหาคม JMA, JTWC และ PAGASA ได้รายงานว่าพบพายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวในระยะ 560 กิโลเมตร (350 ไมล์) ทางตอนเหนือของปาเลา ด้วยรหัสเรียกขาน "ลาบูโย" เนื่องจากเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์[74][75][76]
• วันที่ 9 สิงหาคม JMA ได้รายงานว่าพายุดีเปรสชันเขตร้อน ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้ชื่อ "อูตอร์"

พายุโซนร้อนกำลังแรงจ่ามี

• วันที่ 15 สิงหาคม หย่อมความกดอากาศต่ำได้ก่อตัวขึ้นทิศตะวันออกของเฮิงชุน, ไต้หวัน ในมหาสมุทรแปซิฟิก
• วันที่ 17 สิงหาคม ระบบเคลื่อนไปทางทิศตะวันออกอย่างช้าๆ และได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน โดยสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้เริ่มติดตามพายุดีเปรสชันจากจุดนี้ โดยระบบได้รับการตั้งชื่อว่า 12W และ มาริง (Maring) โดย PAGASA โดยมาริง เริ่มที่จะมีปฏิกิริยากับพายุดีเปรสชันอีกลูกหนึ่งทางเหนือ ซึ่งเป็นผลของฟุจิวะระ (Fujiwhara Effect)[77]
• วันที่ 18 สิงหาคม 12W ได้ทวีกำลังแรงมากขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับการตั้งชื่อว่า จ่ามี โดยจ่ามี มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกโดยทั่วไป[78] ในช่วงบ่ายของวันมีฝนตกอย่างหนัดหนักในลูซอน สำนักงานรัฐบาลของฟิลิปปินส์จึงประกาศระงับการเรียนการสอน และการทำงานของรัฐในบางเมือง, PAGASA ได้ออกประกาศถึงการสังเกตการณ์ประมาณน้ำฝน, สำหรับพื้นที่ขนาดใหญ่ในมะนิลา และจังหวัดใกล้เคียงมีการรายงานถึงอุทกภัยที่รุนแรง, ระดับน้ำในแม่น้ำมาริกานา ได้เพิ่มขึ้นสูงสุด 19 เมตร เจ้าหน้าที่จึงต้องบังคับให้ผู้ที่อยู่อาศัยโดยรอบอพยพ, มีประชาชน 8 คนเสียชีวิตทันทีจากน้ำท่วมที่รุนแรง, ในจังหวัดปัมปางา, บาตาน, กาวีเต และลากูนา รวมกับเมืองของมะนิลามีการประกาศสถานการณ์ภัยพิบัติ[79][80][81][82][83]
• วันที่ 20 สิงหาคม การเตือนภัยระดับน้ำทะเลได้รับการออกโดยสำนักอุตุนิยมวิทยากลางของไต้หวันในเวลา 11.30 ตามเวลาท้องถิ่น เนื่องจากจ่ามี และมีการเตือนภัยบนแผ่นดินตามมาในเวลา 20.30 ตามเวลาท้องถิ่น ณ จุดนี้จ่ามี มีความรุนแรงลมตามสเกลเฮอร์ริเคนของแซฟเฟอร์-ซิมป์สัน เป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1, หมู่เกาะยะเอะยะมะ และ หมู่เกาะมิยะโกะ ได้รับผลกระทบจากลมกรรโชก โดยระบบกำลังมุ่งหน้าไปยังไต้หวันและจีน[84][85]
• วันที่ 21 สิงหาคม ลมกรรโชกแรงเกิดขึ้นในพื้นที่ที่มีประชากรอาศัยอยู่มากทางภาคเหนือของไต้หวัน ขณะที่จ่ามีกำลังมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก ระบบยังทำให้มีฝนตกโดยในไทเปมีฝนตกถึง 12 นิ้ว มีแผ่นดินถล่มเกิดขึ้นในฮชินชู ทำให้มีประชาชน 70 คนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก, ประชาชน 10 คนได้รับบาดเจ็บ และมีกว่า 6000 คนได้รับการอพยพ แต่ถึงแม้จะมีสภาพฝนตกหนักและลมแรงเพียงใด จ่ามีก็ทำให้ไต้หวันได้รับผลกระทบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น[86][87]
• วันที่ 22 สิงหาคม จ่ามี ยังคงมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตก และขึ้นถล่มแผ่นดินจีน ในจังหวัดฝูเจี้ยน เวลา 02.40 ตามเวลาท้องถิ่น ลมแรงกว่า 126 กม./ชม. น้ำฝนมหาศาลตกลงมาและถูกบันทึกไว้ที่จังหวัดฝูเจี้ยน, นิงเตอ, ปูเทียน และซานมิง, กว่า 191 เขตทั่วทั้งจังหวัดมีประมาณฝนตกกว่า 100 มิลลิเมตร บริการสาธารณจำนวนมหาศาลได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง มีการอพยพประชาชนหลายร้อนคนหลายพัน[88][89]
• วันที่ 23 สิงหาคม จ่ามี อ่อนกำลังลง ส่วนที่หลงเหลือของระบบยังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตก[90]

จ่ามี ได้ทำให้มีผู้เสียชีวิต 18 คนในฟิลิปปินส์ และยังทำให้เกิดน้ำท่วมหนักทั่วประเทศ จ่ามีสร้างความเสียหายกว่า 1,830,000 ดอลลาร์สหรัฐ

พายุโซนร้อนกำลังแรงเปวา

• วันที่ 18 สิงหาคม ในระหว่างวันทั้ง JMA และ JTWC ต่างรายงานว่าพายุโซนร้อนเปวา ได้เคลื่อนตัวจากแอ่งแปซิฟิกกลาง เข้ามาในแอ่งแปซิฟิกตะวัน ห่างจากเกาะเวก ไปทางทิศตะวันออกใต้ประมาณ 1,640 กิโลเมตร (1,020 ไมล์)[91][92]
• วันที่ 20 สิงหาคม JTWC ได้รายงานว่า เปวา ทวีกำลังแรงขึ้นเทียบเท่าเฮอร์ริเคนระดับ 1 ตามสเกลเฮอร์ริเคนของแซฟเฟอร์-ซิมป์สัน (SSHS) โดย JMA ไม่ได้ประกาศทวีความรุนแรงของพายุดังกล่าวเป็นพายุไต้ฝุ่น ซึ่งต่อมาได้อ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อน
• วันที่ 22 สิงหาคม เปวา ได้เคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ตามแนวลมเฉือนแนวตั้ง ทำให้อ่อนกำลังลงเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ
• วันที่ 23 สิงหาคม ลมเฉือนแนวตั้งยังมีอิทธิพลให้ เปวา อ่อนกำลังลงอย่างต่อเนื่อง ขณะกำลังเคลื่อนตัวไปทางเหนือ
• วันที่ 24 สิงหาคม JTWC ได้ประกาศลอระดับความรุนแรงของพายุเป็นพายุโซนร้อน
• วันที่ 26 สิงหาคม เปวา ได้อ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชัน และสลายไปในที่สุด[93][91]

พายุโซนร้อนอูนาลา

• วันที่ 19 สิงหาคม ในระหว่างวัน JMA และ JTWC ได้รายงานว่า พายุโซนร้อนอูนาลา ได้ย้ายเข้ามาในแอ่งแปซิฟิกตะวันตก ตัวพายุได้อ่อนกำลังอย่างร็วดเร็วและ เคลื่อนตัวไปทางตะวันตกเข้าสู่อาณาเขตของพายุโซนร้อนกำลังแรงเปวา[94][95] ซึ่ง JMA สามารถค้นพบพายุครั้งสุดท้ายได้ ก่อนที่มันจะสลายตัวไป[95][96]

พายุโซนร้อนกำลังแรงกองเร็ย

พายุโซนร้อนยวี่ถู่

• วันที่ 29 สิงหาคม สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพบพายุดีเปรสชันเขตร้อนมีการก่อตัวในระยะประมาณ 1,000 กิโลเมตร (620 ไมล์) ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะเวก[97]
• วันที่ 1 กันยายน พายุค่อยพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ ขณะที่กำลังมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก จนพายุดีเปรสชันเขตร้อนได้ทวีกำลังแรงเป็นพายุโซนร้อนและให้ชื่อว่า "ยวี่ถู่"[98]

พายุโซนร้อนกำลังแรงโทราจี

พายุไต้ฝุ่นหม่านหยี่

พายุไต้ฝุ่นอูซางิ

พายุโซนร้อนกำลังแรงปาบึก

• วันที่ 18 กันยายน เกิดหย่อมความกดอากาศต่ำที่ด้านตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะกวม
• วันที่ 21 กันยายน JTWC ออกรหัสเรียกขาน "19W"
• วันที่ 22 กันยายน JTWC ออกประกาศและเรียกชื่อพายุนี้ว่า "ปาบึก"[99]
• วันที่ 24 กันยายน JTWC ประกาศยกระดับความรุนแรงขึ้นเป็นไต้ฝุ่นประเภทสอง แต่ JMA ยังกำหนดให้เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
• วันที่ 27 กันยายน พายุเคลื่อนตัวออกนอกเขตร้อน แล้วสลายตัวไป[100]

พายุไต้ฝุ่นหวู่ติบ

พายุโซนร้อนเซอปัต

• วันที่ 29 กันยายน เกิดพายุดีเปรสชันเขตร้อนทางตะวันออกของเกาะอิโวจิมะ
• วันที่ 30 กันยายน JTWC ออกรหัสเรียก 21W[101] และยกระดับขึ้นเป็นพายุโซนร้อนเซอปัต
• วันที่ 2 กันยายน พายุเคลื่อนตัวออกนอกเขตร้อน และสลายตัวในวันต่อมา[102]

พายุไต้ฝุ่นฟิโทว์

• วันที่ 27 กันยายน หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัว ณ ด้านตะวันออกของหมู่เกาะปาเลา
• วันที่ 29 กันยายน ทวีกำลังขึ้นเป็นดีเปรสชันเขตร้อนในวันที่ 29 กันยายน ต่อมา PAGASA จึงได้ประกาศให้ขานชื่อพายุว่าเกดัน
• วันที่ 30 กันยายน พายุมีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน
• วันที่ 1 ตุลาคม JTWC ประกาศให้ออกชื่อพายุว่าฟิโทว์ [103]
• วันที่ 3 ตุลาคม JTWC ออกประกาศว่าพายุฟิโทว์ทวีกำลังขึ้นเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับสอง ในขณะที่กำลังมุ่งหน้าทางเหนือ ระหวางนั้นพายุได้เคลื่อนตัวผ่านหมู่เกาะทางใต้ของญึ่ปุ่น มีผู้เสียชีวิต 1 คน[104]
• วันที่ 7 ตุลาคม พายุอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อน ขึ้นฝั่งที่เมืองเวินโจว มณฑลเจ้อเจียง ทางการจีนออกประกาศให้ชาวเรือรีบนำเรือเข้าฝั่งและอพยพผู้คน ในจำนวนนี้ 540,000 คนมาจากมณฑลเจ้อเจียง ส่วน 177,000 คน มาจากมณฑลฝูเจี้ยน นอกจากนี้มีรายงานผู้เสียชีวิตที่เมืองเวินโจว 1 คน และคนงานท่าเรือสูญหาย 2 คน[105] ความเสียหายทางเศรษฐกิจคิดเป็นมูลค่ากว่า 2 พันล้านหยวน[106]

พายุไต้ฝุ่นดานัส

• วันที่ 1 ตุลาคม ดีเปรสชันเขตร้อนเริ่มก่อตัวที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะกวม
• วันที่ 3 ตุลาคม ทวีกำลังเป็นดีเปรสชันเขตร้อน "23W"[107]
• วันที่ 4 ตุลาคม JMA ประกาศว่าพายุได้มีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน ตั้งชื่อว่าดานัส[108][109]
• วันที่ 7 ตุลาคม พายุได้เคลื่อนตัวสู่กระแสน้ำอุ่นทำให้มีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับสี่[110]
• วันที่ 8 ตุลาคม พายุอ่อนกำลังลงพร้อมกับกลายสภาพเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน (extratropical cyclone) เนื่องจากเคลื่อนตัวออกนอกเขตร้อน และสลายตัวในวันต่อมา

พายุไต้ฝุ่นนารี

• วันที่ 7 ตุลาคม เกิดบริเวณพาความร้อนในทะเลฟิลิปปินส์ ในเวลาต่อมาได้ก่อตัวขึ้นเป็นหย่อมความกดอากาศต่ำ และกลายเป็นดีเปรสชันเขตร้อนในเวลาต่อมา[111]
• วันที่ 10 ตุลาคม พายุทวีกำลังจากพายุโซนร้อนขึ้นเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
• วันที่ 11 ตุลาคม พายุเพิ่มกำลังเป็นพายุไต้ฝุ่น ส่งผลให้เกิดน้ำท่วมฉับพลันในฟิลิปปินส์ มีผู้เสียชีวิต 4 คน[112] พร้อมกันนั้นพายุก็อ่อนกำลังลงเป็นไต้ฝุ่นระดับสอง

พายุไต้ฝุ่นวิภา

• วันที่ 8 ตุลาคม ดีเปรสชันเขตร้อน 25W ก่อตัวขึ้นในบริเวณเดียวกับที่พายุไต้ฝุ่นนารีก่อตัว[113][114][115] ต่อมาได้ทวีกำลังเป็นพายุโซนร้อน และพายุโซนร้อนกำลังแรงตามลำดับ
• วันที่ 13 ตุลาคม พายุทวีกำลังขึ้นเป็นไต้ฝุ่นระดับสี่[116]
• วันที่ 14 ตุลาคม พายุเข้าพื้นที่รับผิดชอบของสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ ทางสำนักงานจึงได้ประกาศให้ใช้ชื่อ "ตีโน"

พายุไต้ฝุ่นฟรานซิสโก

• วันที่ 16 ตุลาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวขึ้นบริเวณทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของกวม[117] ต่อมา JMA และ JTWC ได้ประกาศทวีกำลังแรงของดีเปรสชันเขตร้อนเป็นพายุโซนร้อน และ JMA ได้ให้ชื่อว่า ฟรานซิสโก
• วันที่ 17 ตุลาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของฟรานซิสโกเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
• วันที่ 19 ตุลาคม ฟรานซิสโกทวีกำลังแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5

พายุไต้ฝุ่นเลกีมา

พายุไต้ฝุ่นกรอซา

• วันที่ 26 ตุลาคม ดีเปรสชันเขตร้อนก่อตัวบริเวณทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของกวม

พายุไต้ฝุ่นไห่เยี่ยน

• วันที่ 3 พฤศจิกายน เกิดบริเวณหย่อมความกดอากาศต่ำทางทิศใต้เยื้องตะวันออกของเกาะปอนเปย์ (Pohnpei) ประเทศไมโครนีเซีย ต่อมาศูนย์ร่วมเตือนภัยไต้ฝุ่น (JTWC) ออกรหัสเรียกขาน "31W"
• วันที่ 4 พฤศจิกายน JMA ประกาศให้ใช้ชื่อพายุว่า "ไห่เยี่ยน" ไม่นานนักพายุเข้าเขตรับผิดชอบสำนักบริหารบรรยากาศฯ แห่งฟิลิปปินส์ จึงให้ใช้ชื่อว่า "โยลันดา" พายุไห่เอี้ยนก่อให้เกิดความเสียหายโดยพัดหลังคาโบสถ์ในเขตเลเต[118]
• วันที่ 7 พฤศจิกายน มีราษฎรได้รับผลกระทบ 905,353 คน และมีผู้เสียชีวิต 3 คน[119]
• วันที่ 8 พฤศจิกายน จำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มเป็น 23 คน ทั้งนี้มีรายงานว่ามีผู้เสียชีวิตรวม 30 คนหลังจากที่พายุพัดผ่านตอนกลางของประเทศฟิลิปปินส์ไปแล้ว[120]

พายุโซนร้อนโพดุล

• วันที่ 9 พฤศจิกายน JMA รายงานว่ามีดีเปรสชันเขตร้อนเกิดในมหาสมุทรแปซิฟิก ห่างจากกรุงปอร์ตมอร์สบี ประเทศปาปัวนิวกินี ไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเป็นระยะทาง 1,330 กิโลเมตร (830 mi)[121]
• วันที่ 11 พฤศจิกายน พายุเข้าเขตรับผิดชอบสำนักบริหารบรรยากาศฯ ฟิลิปปินส์ จึงประกาศให้ใช้ชื่อ "โซไรดา"